10.11.1928 r. rozpisano konkurs architektoniczny na projekt nowego ratusza. Warunkami było dane położenie lokalizacji, ilość i wielkość biur, towarzyskich i pozostałych pomieszczeń. Do chwili zamknięcia konkursu dotarło 177 (!) projektów z całej środkowej Europy. Dwanaście z nich było wybranych do wąskiej grupy, z której zwycięską ręką wyszedł projekt młodego libereckiego architekta Karla Wintera. Jego nowoczesne funkcjonalistyczne pojęcie zadania spełniało, po pewnych korektach, wymagania zleceniodawców. Budynek składał się nie tylko z części administracyjnej, ale było tam miejsce dla kina, a na I. piętrze kawiarni i w suterenie winiarni z parkietem do tańca.

Budowę rozpoczęto na wiosnę 1931 roku i szybko kontynuowano. Już latem budowla z żelazo-betonu wyrosła z ziemi i pod koniec roku można było rozpocząć budowę 51 metrowej wieży. Całość skończono w październiku 1932 roku, więc po niecałych dwudziestu miesiącach. Do końca 1932 roku ze starego ratusza przeniesiono Urząd Miejski i 13 stycznia 1933 roku w nowej Sali Posiedzeń uroczyście rozpoczęła posiedzenie Rada Miejska, zaś 10 lutego miejscy przedstawiciele. Fundusz budowy opiewał na 22,5 miliona koron czeskich i pochodził z pożyczek funduszu emerytalnego miasta, banku agrarnego i hipoteki Jabloneckiej ubezpieczalni. Budowę przeprowadziło, założone w tym celu stowarzyszenie, składające się z budowniczych Emiliana i Emila Harbin, firmy Anton Ullrich i syn oraz zakładu Rella i bratanek. Na budowie pracowało około 1900 robotników z 135 firm.

Cała powierzchnia budowy liczy 2.428 metrów kwadratowych.

Do realizacji projektu w znacznym stopniu przyczynił się ówczesny burmistrz K.R. Fischer, człowiek niezwykle postępowy i przewidujący. Ratusz należy do budynków funkcjonalistycznych okresu międzywojennego, który dorównywał architektonicznie szczytowym osiągnięciom europejskim. Znaczące są także urbanistyczne rozwiązania w centrum miasta, które było ogłoszone strefą zabytkową, a sam ratusz obiektem zabytkowym.